Ο Δημήτρης Μαρκής γεννήθηκε στη Λέσβο το 1936 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία, κλασική φιλολογία και κοινωνιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης (όπου και διατέλεσε καθηγητής). Δίδαξε επίσης Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (Τμήμα Διεθνών Ευρωπαϊκών Οικονομικών και Πολιτικών Σπουδών), υπήρξε ο πρώτος εκλεγείς Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης και επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου του Tubingen. Υπήρξε μαθητής του Αντόρνο και συγκαταλέγεται στους αναθεωρητικούς εκπροσώπους της κριτικής θεωρίας. Έχει παρουσιάσει αξιόλογο, διεθνές αναγνωρισμένο έργο, εστιασμένο στα πεδία της μεταφιλοσοφίας, της φιλοσοφίας της γνώσης και της πολιτικής φιλοσοφίας.
Τα κυριότερα βιβλία του είναι: "Quine und das Problem der Ubersetzung", Alber-Broschur, 1979· "Protophilosophie", Shurkamp 1980· "Έλλογος κατακραυγή", Σμίλη, 1990· "Υπό την σκιάν του Πλάτωνος", Στάχυ, 1996· "Το τέλος της σοφίας", Στάχυ, 1999· "Η κατασκευή της Ευρώπης", Κριτική, 2000· "Η πάλη των αξιών στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης", Κριτική, 2002· "Μαθήματα εισαγωγής στη φιλοσοφία", Πολύτροπον, 2005· "Ερμηνευτική της μεταφιλοσοφίας", Παπαζήσης, 2007,· "Η φιλοσοφία της ξενιτειάς", Κριτική, 2020.
